Wat is osteopathie?
Osteopathie is een manuele geneeswijze die zich richt op het herstellen van de normale beweeglijkheid van het lichaam. Hierbij is het uitgangspunt, waar goede beweeglijkheid is, krijgen klachten geen kans. De osteopathische denkwijze is holistisch, d.w.z. de osteopaat behandelt geen ziekten, maar de zieke mens. Belangrijk binnen de osteopathische denkwijze is, dat alles in het menselijk lichaam beweeglijk is, bewegen kan en vooral bewegen moet. Deze bewegingen gaan van groot (romp, armen en benen) tot zeer klein en specifiek (organen en zenuwstelsel).
Osteopathie is een complementaire geneeswijze. Dit houdt in dat osteopathie aanvullend is op de reguliere geneeskunde en een zeer bruikbaar is naast reguliere behandelmethoden. Net zoals in de reguliere geneeskunde is osteopathie gebaseerd op de onderlinge relatie van de embryologie, anatomie en fysiologie.
De behandeling richt zich op drie systemen:
- Het pariëtale systeem: dit is het bewegingsapparaat bestaande uit de wervelkolom en ledematen met al zijn gewrichten, spieren, pezen en banden.
- Het viscerale systeem: dit zijn de organen met het omliggende bindweefsel.
- Het craniale systeem: dit is de schedel met het centraal neurologisch zenuwstelsel.
Deze drie systemen staan voortdurend met elkaar in interactie en moeten in evenwicht zijn. De osteopaat onderzoekt en behandelt de beweeglijkheid en functie van deze drie systemen, teneinde de oorzaak van de klacht te verhelpen en het evenwicht te herstellen. Dit doet een osteopaat met zijn handen, er wordt dus geen gebruik gemaakt van apparaten.
